همه آدمها یک روز سرشان را میگذارند
زمین و تمام. در این بازی مرگ و زندگی فقط هنرمندان این شانس را دارند که
خرم نغمهای ماندگار باشند و هیچگاه فراموش نشوند؛ آنهایی که در یک هنر
اولین باشند بیشتر بوی ماندگاری میدهند؛ حتی آدمهای دیگر تا سالها
خودشان را شبیه آنها میکنند برای اینکه مورد توجه قرار بگیرند.
فردین
یکی از کسانی است که تنها 20 سال بازی کرده و بعد از آن در هیچ اثر تصویری
حاضر نشده است اما هنوز سکانس آبگوشتخوری او در فیلم «گنج قارون» یکی از
سکانسهای مهم سینمای ایران است و مردم با آن زندگی میکنند یا «سلطان
قلبها» هنور بر دل مردم حکومت میکند؛ جوری که کیومرث پوراحمد تصمیم گرفت
50سال بعد از ساخت آن فیلم، نسخه به روز آن را بسازد و مردم را به سینما
بکشد. «گل یخ» کیومرث پوراحمد با بازی الناز شاکردوست و محمدرضا گلزار به
محمدعلی فردین تقدیم شد.
با همه اینها هنوز از فردین کم میدانیم. واقعا راز این همه ماندگاری و محبوبیت و موفقیت چیست؟